Selma IRMAK
Güncellenme : 08.06.2013 05:10
Geçen hafta çok önemli bir kadın buluşması yaşandı. 1.Ortadoğu Kadın
Konferansı; Sakine Cansız, Fidan Doğan, Leyla Şaylemez anısına “Jin,
Jiyan, Azadî” sloganıyla bir ilke imza attı. Amed’de Kürdistan’ın kalbi
bir kentte çok renkli, çok dilli, çok kimlikli bir yaşamın, inkara ve
yok sayılmaya terkedilen kaderi, kadınların narin elleriyle tersine
çevrilebilir mesajı verildi. Konferansı büyük bir heyecan ve mutlulukla
izledik. Duvarlara inat, yüreğimizi bu güzel kadınlar topluluğuna konuk
ettik.Yüreklerimiz birlikte attı. Sevginin, umudun, direncin dili
ortaktır. Bu ortak dilde buluştuk, selamlaştık. Üç gün süren konferans
kadınların nerede olursa olsunlar, kadın olmaktan ötürü yaşadığı
sorunların ortak olduğunu, bununla mücadele etmenin ancak kadınların
örgütlü gücüyle mümkün olduğunu ortaya koydu.
Amed’de Ortadoğu Kadın Konferansı’nın devam ettiği süreçte, 1 Haziran Cumartesi günü dünyanın bir başka başkentinde, Londra’da başka bir kadın buluşması gerçekleşiyordu. Dünyanın en ünlü sanatlarının organize ettiği The Sound Of Change (Değişimin Sesi) buluşması, dünyadaki kadın yoksulluğuna, kadına yönelik şiddete, kadının uğradığı ayrımcılığa, kadına tanınmayan fırsatlara, kadınların erişemedği adalete, sağlık, eğitim imkanlarına, yaşam koşullarına dikkat çekiyordu. Güney Afrika’daki Barış Süreci’nin mimarlarından olan Baş Piskopos Desmund Tutu; sevgiye dair bir dua okur gibi, “Kadınlar için devrim zamanı!” sloganını desteklediğini, değişim için erkeklerin de harekete geçmesi gerektiğini, özellikle erkek çocuklarının ve genç erkeklerin cinsiyet özgürlüğü ve eşitliği bilinciyle hareket etmesi, egemen erkek anlayışa karşı örgütlenmesi gerektiği mesajı veriyordu. Jenifer Lopez, Salma Hayek, Beyonce harika performanslarıyla kadınları hakları için örgütlenmeye, değişimi gerçekleştirmek için çağırıyordu. Madonna Hindistan’lı genç bir kadının kız çocuklarına ve kadınlara eğitim verme çabasını görünür kılarken, kadınları “sevgi devrimi”ne davet ediyordu. “Kızlar için, kadınlar için her yerde eğitim, sağlık, adalet” sloganıyla gerçekleşen program, kapitalist moderniteye yönelik yaşanan acıları reklam aracı yapma, ranta dönüştürme, pragmatist tutum alma ve hak ve özgürlük mücadelesini liberalize etme, özünden boşaltma eleştirilerine ve yorumlarına açık olabilir. Buna katılabiliriz de... Ama dünyanın neresinde olursa olsun kadının, egemen erkek, egemen sistem tarafından çizilen kadere başkaldırışının yarattığı bir sonuç olduğu gerçeğini gözden kaçıramaz. Çünkü kadının başkaldırısı gözardı edilemez, yadsınamaz bir gerçekliktir artık...
Bu hafta gerçekleşen her iki kadın buluşması, yarına dair umudumuzu, inancımızı güçlendirmiştir.
Hindistanlı, Pakistanlı, Afganistanlı, Nepalli, Filistinli, Mısırlı, Tunuslu, Cezayirli ve daha pek çok ülkeden konferans delegesi kadınların, hak ve özgürlüklerin, kadın direnişinin devlet eliyle, hukuk sopasıyla katledildiği bir başka mekanı, 6. Ağır Ceza Mahkemesi’ni bizleri ziyaret etmesi başka bir kadın buluşması olmuştur. Kadın özgürlüğünü, bir halkın var olma mücadelesini, yaşam, ifade, örgütlenme özgürlüğünü savunan ve sırf bunun için beş yıldır siyasi rehin alma politikasıyla tutuklu bulunan biz kadınlar (ve erkekleri) delegasyonun ziyaret etmesi, “kadınlar için devrim zamanı”, dünyayı kadınlar değiştirecek, buna hiç kimse ve hiçbir şey engel olamayacak düşüncesini bir kat daha güçlendirmiş, altını kalın çizgilerle çizmiştir.
Mahkeme başkanının, tutuklu özgür kadınlar ve tutuksuz özgür kadınların buluşmasına, karşılıklı el sallamalar ve zafer işaretleriyle birbirini kucaklamasına gösterdiği tahammülsüzlük ise kadınların gücünden duyulan korkunun kara mizah bir ifadesi olmuştur.
Amed’de Ortadoğu Kadın Konferansı’nın devam ettiği süreçte, 1 Haziran Cumartesi günü dünyanın bir başka başkentinde, Londra’da başka bir kadın buluşması gerçekleşiyordu. Dünyanın en ünlü sanatlarının organize ettiği The Sound Of Change (Değişimin Sesi) buluşması, dünyadaki kadın yoksulluğuna, kadına yönelik şiddete, kadının uğradığı ayrımcılığa, kadına tanınmayan fırsatlara, kadınların erişemedği adalete, sağlık, eğitim imkanlarına, yaşam koşullarına dikkat çekiyordu. Güney Afrika’daki Barış Süreci’nin mimarlarından olan Baş Piskopos Desmund Tutu; sevgiye dair bir dua okur gibi, “Kadınlar için devrim zamanı!” sloganını desteklediğini, değişim için erkeklerin de harekete geçmesi gerektiğini, özellikle erkek çocuklarının ve genç erkeklerin cinsiyet özgürlüğü ve eşitliği bilinciyle hareket etmesi, egemen erkek anlayışa karşı örgütlenmesi gerektiği mesajı veriyordu. Jenifer Lopez, Salma Hayek, Beyonce harika performanslarıyla kadınları hakları için örgütlenmeye, değişimi gerçekleştirmek için çağırıyordu. Madonna Hindistan’lı genç bir kadının kız çocuklarına ve kadınlara eğitim verme çabasını görünür kılarken, kadınları “sevgi devrimi”ne davet ediyordu. “Kızlar için, kadınlar için her yerde eğitim, sağlık, adalet” sloganıyla gerçekleşen program, kapitalist moderniteye yönelik yaşanan acıları reklam aracı yapma, ranta dönüştürme, pragmatist tutum alma ve hak ve özgürlük mücadelesini liberalize etme, özünden boşaltma eleştirilerine ve yorumlarına açık olabilir. Buna katılabiliriz de... Ama dünyanın neresinde olursa olsun kadının, egemen erkek, egemen sistem tarafından çizilen kadere başkaldırışının yarattığı bir sonuç olduğu gerçeğini gözden kaçıramaz. Çünkü kadının başkaldırısı gözardı edilemez, yadsınamaz bir gerçekliktir artık...
Bu hafta gerçekleşen her iki kadın buluşması, yarına dair umudumuzu, inancımızı güçlendirmiştir.
Hindistanlı, Pakistanlı, Afganistanlı, Nepalli, Filistinli, Mısırlı, Tunuslu, Cezayirli ve daha pek çok ülkeden konferans delegesi kadınların, hak ve özgürlüklerin, kadın direnişinin devlet eliyle, hukuk sopasıyla katledildiği bir başka mekanı, 6. Ağır Ceza Mahkemesi’ni bizleri ziyaret etmesi başka bir kadın buluşması olmuştur. Kadın özgürlüğünü, bir halkın var olma mücadelesini, yaşam, ifade, örgütlenme özgürlüğünü savunan ve sırf bunun için beş yıldır siyasi rehin alma politikasıyla tutuklu bulunan biz kadınlar (ve erkekleri) delegasyonun ziyaret etmesi, “kadınlar için devrim zamanı”, dünyayı kadınlar değiştirecek, buna hiç kimse ve hiçbir şey engel olamayacak düşüncesini bir kat daha güçlendirmiş, altını kalın çizgilerle çizmiştir.
Mahkeme başkanının, tutuklu özgür kadınlar ve tutuksuz özgür kadınların buluşmasına, karşılıklı el sallamalar ve zafer işaretleriyle birbirini kucaklamasına gösterdiği tahammülsüzlük ise kadınların gücünden duyulan korkunun kara mizah bir ifadesi olmuştur.
.jpg)
Yorum Gönder